Cmentarz Powązkowski niekiedy jest uznawany za najstarszą zabytkową nekropolię stolicy. Nie jest to prawdą - starsze od niego są Cmentarz Kamionkowski (pochodzący z przełomu XIII i XIV wieku) i cmentarz na Służewie (pochodzący z XIII wieku). Został założony 4 listopada 1790 roku, na działce podarowanej przez rodzinę Szymanowskich. Poświęcono go 20 maja 1792 roku i początkowo zajmował powierzchnię około 2-2,5 ha. Jeszcze przed poświęceniem cmentarza wystawiono tam również tzw. katakumby. W roku 1792 przy cmentarzu ukończono budowę kościoła pw. św. Karola Boromeusza, ufundowanego przez duchowieństwo warszawskie, a zaprojektowanego przez Dominika Merliniego (1730-1797). Cmentarz był wielokrotnie powiększany i dziś zajmuje powierzchnię 43 ha. Z czasem Stare Powązki nabrały charakteru cmentarza elitarnego, przeznaczonego głównie dla bogatych mieszkańców Warszawy. Widać to między innymi w przepysznej architekturze cmentarnej, która nadal wzbudza podziw zwiedzających. W czasie II wojny światowej sama nekropolia nie ucierpiała zbytnio, ale pod koniec wojny spłonął kościół i zabudowania kancelarii (m.in. archiwum cmentarne). Jeszcze w czasie okupacji na terenie cmentarza działała Armia Krajowa - były tu składy broni, odbywały się wykłady wojskowe, tędy też szły transporty żywności do warszawskiego getta.
Na Cmentarzach Powązkowskich pochowanych jest około 1 miliona osób, wśród nich - bardzo wielu znanych i zasłużonych Polaków i Polek, w tym żołnierze powstań narodowych od Insurekcji Kościuszkowskiej do Powstania Warszawskiego, działacze niepodległościowi, wybitni pisarze, poeci, uczeni, artyści, myśliciele, lekarze, prawnicy, duchowni. Chyba na żadnym innym warszawskim cmentarzu nie ma tak wielu pięknych grobowców. Swoje dzieła pozostawili tu najznamienitsi rzeźbiarze tacy jak Józef Pius Weloński, Edward Wittig czy Wacław Szymanowski. W 1974 roku powstał, założony przez Jerzego Waldorffa Społeczny Komitet Opieki nad Starymi Powązkami. Komitet działa do dziś i co roku na początku listopada wielu znanych i mniej znanych zbiera na cmentarzu pieniądze na renowacje starych, pięknych nagrobków.
Większość informacji, zamieszczonych powyżej oraz w opisach zdjęć pochodzi z varsavianów, Wikipedii oraz nieoficjalnego portalu cmentarza - www.starepowazki.sowa.website.pl
Cmentarz Wojskowy w Warszawie, określany potocznie jako "Powązki Wojskowe” to warszawski cmentarz komunalny przy ul. Powązkowskiej. Znajduje się on w północno-zachodniej części Powązek. Został założony w 1912 roku i początkowo służył do grzebania zmarłych żołnierzy carskiego garnizonu wojskowego. Jeszcze podczas zaborów oraz I wojny światowej stał się miejscem spoczynku żołnierzy rosyjskich, niemieckich, węgierskich, chorwackich, czeskich, słowackich oraz polskich. W roku 1921 cmentarz uzyskał rangę Cmentarza Wojskowego. Spoczęli w nim uczestnicy powstań narodowych, bohaterowie wojny polsko-bolszewickiej i walk o granice RP, następnie żołnierze polegli we wrześniu 1939 roku, żołnierze AL, „kościuszkowcy” oraz powstańcy warszawscy. Po II wojnie światowej władze komunistyczne przekazały cmentarz Ludowemu Wojsku Polskiemu, zmieniając jego przeznaczenie na miejski cmentarz bezwyznaniowy. Wokół tzw.Alei Zasłużonych pochowano przede wszystkim przedstawicieli nowej władzy, wojskowych najwyższych stopni i dyspozycyjnych przedstawicieli świata nauki i kultury. O tym etapie historii cmentarza świadczą napisy "towarzysz" na większości nagrobków zgrupowanych po obu stronach Alei Zasłużonych, która znajduje się na przedłużeniu alei głównej. W roku 1964 doszło do połączenia Cmentarza Wojskowego z powstałym po II wojnie światowej Miejskim Cmentarzem Bezwyznaniowym, w wyniku czego obiekt zmienił nazwę na Cmentarz Komunalny - Powązki. W 1998 roku Rada Miejska Warszawy przywróciła nazwę "Cmentarz Wojskowy", funkcjonującą przed 1964 rokiem.
Tu także pochowanych jest wielu zasłużonych i znanych Polaków: Leszek Kołakowski, Bronisław Geremek, Jacek Kaczmarski, Kazimierz Górski, Aleksander Kamiński, Tadeusz Zawadzki ps. "Zośka", Maciej Dawidowski ps. "Alek", Jan Bytnar ps. "Rudy", Jan Brzechwa, Julian Tuwim, Wojciech Siemion, Zofia Nałkowska, Waldemar Milewicz, Władysław Szpilman, Marek Kotański, Maciej Zembaty, Janusz Morgenstern, gen. Tadeusz Klimecki i płk. Andrzej Marecki - oficerowie, którzy z generałem Władysławem Sikorskim zginęli w katastrofie gibraltarskiej 4 lipca 1943 roku i inni.
Myślę, że nie była to moja ostatnia wizyta na tych cmentarzach, i z czasem uda misię galerię powiększyć o nowe zdjęcia.
Zaloguj się, aby skomentować tę podróż
Komentarze
-
-
['] -
A to tylko niewielka część. -
Ileż tu Nazwisk! Pozdrawiam -
miejsce które pogodziło wszystkich adwersarzy
Pozdrawiam